Hallo digitale medereizigers!
David is aangereden door een Vietnameze die op haar telefoon zat.
Maar laat ik mijn verhalen op chronologische wijze vertellen.
Op de zevende dag van onze reis gingen we naar een Spa Resort. We gingen in een modderbad. Het was erg fijn om me even bruin te voelen natuurlijk. Er waren grotten met water en watervallen.
En er was een glijbaan, dus je kunt je natuurlijk wel voorstellen dat we ons hebben vermaakt.
Ondertussen hebben we drie keer met een slaapbus gereisd.
De eerste keer was er geen plaspauze. Deze busrit duurde elf uur, dus ik heb nu een blaas die getrainder is dan Arnold Schwarzenegger.
De tweede busreis gingen de buschauffeurs 's nachts opeens eten. De bus stopte! Hoezee, plaspauze! Het toilet bleek helaas een donker steegje te zijn. Echte reiziger als ik nu ben, liep ik ver het
steegje in. Terwijl ik aan regenbogen en fluffige eenhoorns probeerde te denken, hoorde ik gehijg en gesis achter me. Een boze hond was het niet eens mijn gedrag.
De derde slaapbus had een ingebouwde wc. Ik kon mijn geluk niet op. Tot ik erachter kwam dat er een klein kindje zich niet zo lekker voelde, en dat met de wc had gedeeld.
Na Nha Trang gingen we naar Hoi An. Dit schattige dorpje heeft op bepaalde dagen in het oude centrum een scooterverbod. Heerlijk was dat. Soms had het bijna iets weg van Italie. Hoi An staat bekend
om zijn vele kleermakers. We hebben kleren op maat laten maken!
Op een avond liepen we naar huis (weet je dat verhaal nog over dat jongetje dat op me probeerde te spugen?). Op de stoep waren een paar kindjes aan het spelen. Een van de kindjes, een tweejarig
meisje, zat op een speelgoedautootje met een werkende smartphone in haar hand. Toen ze David zag begon ze te schreeuwen. Ze scheurde op hem af en botste tegen zijn benen op. David zette een stap
opzij, maar het was geen ongeluk. Ze bleef hem volgen en schreeuwend tegen hem opbotsen. Ik denk dat dit wel het hoogtepunt van mijn reis was tot nu toe.
Van Hoi An gingen we via Hanoi naar Ha Long, waar we een nacht hebben geslapen. Ha Long was helemaal uitgestorven omdat het winter is. Toen we 's ochtends naar beneden kwamen om uit te checken, was
er niemand bij de receptie. Uiteindelijk hebben we zelf maar uitgecheckt. We hebben het geld in de hotelmap gestopt en onze paspoorten uit de la gepakt. Ja, we maken hier echt spannende dingen mee.
We gingen met de boot naar Cat Ba. De boottocht was prachtig. Ha Long Bay is zo mooi. Het water staat er vol met bergen. Cat Ba zelf was ook leuk. Er was een bar waar we een paar keer naartoe
geweest zijn en veel andere backpackers hebben ontmoet. We hebben ook mensen ontmoet van the Faroe Islands. Ik was nooit goed in topografie, maar hier had ik echt nog nooit van gehoord. The Faroe
Islands (ook wel 'faeröer') is een eilandengroep midden in de Atlantische Oceaan, met 50.000 inwoners. Ze eten schaap en vis en ze vangen walvissen. Ze hebben een eigen vlag, eigen volkslied en
zelfs een eigen taal. Ik vroeg of het op Deens lijkt, maar het lijkt meer op IJslandisch. Ah ja natuurlijk.
In de bar mocht je zelf muziek aanzetten via YouTube. 'Let it go' bleek niet bij iedereen in de smaak te vallen.
We hebben ook met nieuwe muziek kennis leren maken: de Aziatische versie van One Direction.
https://m.youtube.com/watch?v=R_DX64EwH9M
Op Cat Ba hebben we scooter gereden en we snappen eindelijk het gekke verkeersgedrag van de Vietnamezen. We zijn naar het National Park geweest en ik heb aapjes gevoerd. Er waren vlinders zo groot
als muisjes en we zijn naar de top van een berg geklommen. Het uitzicht was, in tegenstelling tot mijn conditie, heel bijzonder.
Van Cat Ba gingen we terug naar Hanoi. We hebben een middag in een hotel gezeten waar ratten in het plafond liepen, en gingen toen toch maar naar een ander hostel. Dit hostel had onder andere twee
clubs, een bar en een loungebar. Toen we net aankwamen werd er een wedstrijd gehouden wie het snelst zeven bier kon drinken. Op de tafel stond een emmer voor het overgeven. Aan het einde werd er
100 dollar beloofd aan wie de emmer zou leeg drinken. Ik keek maar even weg.
Vanavond is het hier oud en nieuw. Op het Hoan Kiem meer, midden in Hanoi, wordt vuurwerk afgestoken.
Ons hotel is dan van half elf tot half twee gesloten. De eigenaresse gaat zelf niet naar het vuurwerk kijken, maar een ritueel uitvoeren.
De afgelopen weken hebben alle Vietnamezen offers gemaakt naar hun voorouders. In elk hotel, restaurant of winkel staat op een kleedje eten en drinken. Vanavond zullen er Vietnamezen naar de graven
van voorouders gaan om ze uit te nodigen voor het feest.
En dat was het dan alweer bijna voor Vietnam. Overmorgen,20 februari, gaan we naar Vientiane, Laos.
Gelukkig nieuwjaar!
