Scooterbendes en spugende babies
07 feb. 2015
🇻🇳
vanuit Vietnam
Hoi allemaal!
Wat lief dat jullie zo enthousiast zijn, en zo lief om ons te volgen. Ook bedankt voor jullie geduld natuurlijk!
Het uitzwaaien was heel gezellig, bedankt voor iedereen die er bij was.
En Ivo, bedankt voor de foto's met handtekening. We zullen ze zeker uitdelen aan alle mensen die je herkennen 'omdat je half Chinees bent'.
We kwamen maandagochtend aan in Ho Chi Minhstad. We hadden een heel fijn hostel. De familie die het runde sliepin de welkomsthal en keek overdag op tv naar Gangnamstyle-achtige
muziekvideo's.
In het vliegtuig kreeg ik steeds meer
jeuk op mijn hoofd, en zodra we in het hostel aankwamen keek David even. Ja hoor, luizen! Ik vind het lief dat jullie me uitzwaaiden op Schiphol, maar ik wil wel graag even benadrukken dat deze
luizen helemaal vanaf Nederland met me meegereisd zijn maar Azië. Just saying.
Voor de Vietnamezen is een auto
eigenlijk alleen voor de rijke mensen, door de hoge belastingkosten. Iedereen heeft hierdoor een scooter. De straten zijn er helemaal vol mee. Er zijn wel stoplichten, maar het is onduidelijk
waarom. Iedereen rijdt overal, en het lijkt alsof het een wedstrijd is zo vaak mogelijk van rijbaan te wisselen. Oversteken is hierdoor een avontuur op zich. Wachten tot het rustig wordt heeft geen
zin: gewoon lopen. Overal rijden scooters en ze scheuren langs je heen.
In Vietnam is het ook heel normaal om
een mondkapje voor te hebben. Vooral in Ho Chi Minhstad is dat heel begrijpelijk. Door alle scooters hangt er een ongelooflijke rookwolk boven de stad. Maar omdat er zoveel scooters zijn, en bijna
alle bestuurders een lap voor hun neus en mond hebben, lijkt het alsof de hele stad een grote scooterbende is. Ha.
Op dinsdag gingen we naar de Cu Chi
tunnels: een soort tropisch bos waar de Vietcong en de Amerikanen in de Vietnamoorlog met elkaar vochten. Onze gids was een veteraan, wat de rondleiding extra bijzonder maakte. Er waren bommen,
tanks, demonstraties van vallen die ze vroeger gebruikten en kuilen waar B52 bommen geland zijn. We zijn door de ondergrondse tunnels gekropen die de Vietnamezen in de oorlog gebruikten. Aziaten
zijn klein en ik ben groot, en dat was niet eerlijk. Na de rondleiding heeft David met een AK47 geschoten (zo een groot ding dat veel geluid maakt en vet stoer is ofzo).
Op woensdag deden we een tour over de
Mekong rivier, naar o.a. een kokokssnoepfabriek. We voeren in kano's en aten tropisch fruit. Er waren meer backpackers van onze leeftijd, wat erg gezellig was. Een Braziliaans meisje vertelde ons
dat ze Cambodja niet zo leuk had gevonden: er waren geen oude mensen op de straten en het was duidelijk dat ze niet over de genocide van 30 jaar geleden heen waren. Ik hoop ontzettend dat je
terwijl je dit leest denkt; "welke genocide?", net als David en ik. We hebben het later opgezocht en het is heel interessant.
Omdat ik ervan uitga dat iedereen te lui is om het zelf in google in te typen, hier een link:http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Rode_Khmer
's Avonds gingen we naar een bar vol backpackers en wonnen we een potje bierpong.
Op donderdag zaten we in het park, toen een groepje Aziaten voor ons kwam staan. Als een gekke hoarder greep ik onze tassen en ging als een waakzame herdershond de conversatie aan. Ze waren
studenten die hun Engels wilden oefenen. JAJA!
Het bleken echt studenten die hun Engels wilden oefenen.
Ze waren even oud als wij en ontzettend aardig. Toen David aan een van de studenten vroeg of hij hobbies had, antwoordde hij; karaoke.
Sommige vooroordelen zijn wel waar.
Onze benen en voeten waren moe van al dat gezit (nee grapje we hebben best veel gelopen) dus namen we een voetmassage van een uur. Het was, zoals David zou zeggen, best oké. We wilden er nooit meer
weg.
Toen we 's avonds over straat liepen, liepen we langs een klein kindje dat probeerde te spugen. Het ging hem niet zo goed af.Ik liep best goed om hem heen, maar ik denk dat ik misschien toch te
dicht in zijn comfortzone gekomen was. Hij stond opeens weer voor me en probeerde op me te spugen. Hij was 2 denk ik. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen, dit is me eigenlijk nooit eerder
overkomen. Ik had het geluk dat hij niet verder kwam dan zijn eigen kin, maar het was een ervaring.
Donderdag op vrijdag reden we naar Nha
Trang in een slaapbus. Een slaapbus is een bus met grote stoelen die ver naar achter kunnen. Er zijn drie rijen in de breedte, elf in de lengte en helaas twee in de hoogte. David en ik hadden een
bovenbed, wat nog enger was dan oversteken. De weg bestond uit heuvelige zandpaadjes, en we zaten niet vast. We hobbelden af en toe bijna uit ons bed. Het uitzicht was wel prachtig. We reden door
dorpjes, rijstvelden, industrieterreinen en bergen.
Nha Trang is een mooie kustplaats. Het
zandstrand is heel lang en de stad is omringd door bergen. Gister aten we krokodil en liep er door het restaurant een chihuahua in een roze jurkje.
Vandaag deden we een boottocht langs
vier eilanden. David heeft bij koraalriffen gezwommen en we zijn eindelijk een beetje bruin geworden (David dan, ik ben natuurlijk nog steeds een verdwaalde ijsbeer). Het was redelijk normaal, tot
onze boot opeens was veranderd in een karaokebar en onze gids zingend verkleed als vrouw tegen een Zweedse man aan het aandansen was (halve kokosnoten, bikini, blonde pruik, ik maak hier geen
grap). We hebben ons absoluut vermaakt. Op het vierde eiland was een zandstrand en maakten David en ik een zandkasteel.
Vanavond hebben we henna-tattoos laten
zetten (sorry mam, het was goedkoop, en we hadden zo een vakantie-ik-ben-ver-van-huis-en-alles-lijkt-opeens-maar-normaal-momentje, het is er na een paar keer wassen weer af!).
Als je dit leest heb je echt veel
gelezen en heb ik erg veel respect voor je!
Nogmaals, rechts in de kolom kun je je
e-mail invoeren. Dan krijg je een mail wanneer ik een nieuw verslag heb geschreven en hoef je niet elke dag tien keer deze site te checken (ik weet dat jullie het allemaal doen!).
Ohja, en Vietnamees geld is vet leuk
want wij zijn nu miljonair.
Doei!
P.S. Mijn e-mail is
jiskatellam@hotmail.com. In Vietnam is Facebook verboden (communistische dingen enzo).
P.S.2 Deze iPad is helaas te oud om
foto's te kunnen uploaden! Ik ga kijken of er een andere manier is! (Alsnog heel erg bedankt voor de extra fotoruimte Mitsie, heel lief!)
Reacties
Reacties
07 feb. 2015, 16:05
Nog loempias gegeten?
07 feb. 2015, 16:41
Hoihoi leuk om jullie avonturen te lezen. Zo te zien vermaken jullie je prim! Geniet ervan!
07 feb. 2015, 17:06
Best OK!
Zelfs die henna, zolang het bij henna blijft :)) XXX
07 feb. 2015, 19:00
Leuke avonturen al. Ben benieuwd naar het vervolg.
07 feb. 2015, 20:40
ok
07 feb. 2015, 21:10
Ik kan niet wachten op het volgende reisverslag, heb met een big smile zitten lezen naar jullie avonturen. Geniet er van!!!
07 feb. 2015, 22:04
Heerlijke verhalen. Ik zie het helemaal voor me. Blijf op je hoede hoor. Straks bijt er een krokodil zomaar in je bil. Hahaha
08 feb. 2015, 16:53
Ha luizennichtje, iemand zal vast gedacht hebben: met je vrienden om je heen, ben je nooit meer echt alleen....
Bedankt voor je mooie kleurrijke beschrijving van alle avonturen. En geniet van alles wat er op je weg gaat komen.
08 feb. 2015, 21:46
facebook is in vietnam gewoon
toegestaan :)
09 feb. 2015, 11:19
Hoe zijn de Aziatische mannen?
Wat een leuk reisverslag .MIjn moedertje volgt jou ook!
Gr maylene en mijn moeder !
09 feb. 2015, 17:53
dag
15 feb. 2015, 14:21
Lieve jis, wat een leuke verhalen allemaal.
Geniet elke dag van je reis.
We kijken uit naar je volgende berichtje.
Veel liefsoma en koen
01 mrt. 2015, 15:17
Super leuk verhaaltje!
Zeker bij de derde alinea heb ik even zitten gniffelen!
Veel plezier
02 mrt. 2015, 19:29
Wat een leuk verhaal! Ik zat al te wachten op een mailtje van een update, maar die bleef uit. Ik begrijp nu hoe het werkt. Ik ga dus nu mijn email invoeren. Oh en de andere verslagen lezen.
Genieten he?
Joe!
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!